Wstyd i zazdrość to formy ukrytego zamętu obecne w życiu każdego człowieka, które wywierają na nas przemożny potajemny wpływ i kierują naszym zachowaniem. Do tych uczuć przyznajemy się niechętnie, bo nie przynoszą nam chluby. Wstyd odczuwamy wtedy, gdy nagle urywa się interakcja z drugim człowiekiem lub popełniamy jakąś gafę; gdy dochodzi do nieporozumień, błędnych spostrzeżeń i mylnych osądów; gdy dostrzegamy puste i szydercze spojrzenia tam, gdzie spodziewaliśmy się empatii; gdy liczymy na uśmiech drugiej osoby, a widzimy w jej oczach odrazę; gdy przeżywamy osamotnienie i rozczarowanie, bo nie znajdujemy słów, by wyrazić nasze pragnienia; gdy odczuwamy potworną, beznadziejną pustkę, nie mogąc nawiązać kontaktu z drugim człowiekiem; i gdy doświadczamy otępienia, a zarazem wściekłości w wyniku spustoszeń wywołanych nadużyciem. Wszystkie te puste przestrzenie wypełnia wstyd. Czujemy wstyd, gdy ponosimy porażki. (fragm. Przedmowy)

Phil Mollon – psychoanalityk, członek Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Przez wiele lat zajmował się tematyką wstydu i narcyzmu oraz innymi zaburzeniami obrazu self. Tym zagadnieniom poświęcił dwie inne książki: The Fragile Self oraz Releasing the Self: The Healing Legacy of Heinz Kohut. Pisał też o wpływie traumy w Multiple Selves, Multiple Voices i o naturze pamięci w publikacjach Remembering Trauma oraz Freud and False Memory. Nakładem Oficyny Ingenium ukazał się ostatnio książka tego autora poświęcona ADHD i spektrum autyzmu: Rozpadające się self. Psychoterapia osób dorosłych z ADHD, w spektrum autyzmu i z zaburzeniami somatopsychicznymi.

Spis treści

1. Wstyd i zazdrość

2. Wstyd – dalsze rozważania

3. Syndrom psychicznego morderstwa

4. Zazdrość

5. Wstyd w gabinecie psychoanalitycznym