"Po wylądowaniu w Afryce, a konkretnie w Nigerii, okazało się, że trzeba przystosować się do tutejszych realiów i z chirurga ogólnego stać się chirurgiem uniwersalnym, który nie tylko potrafi zoperować przepuklinę, wyciąć fragment jelita czy żołądka, ale także usunąć macicę, nerkę, gruczoł krokowy, zespolić metalowymi implantami złamane kości i dokonywać wielu innych zabiegów, o których nie śniło mu się w rodzinnym kraju. Żeby poradzić sobie w Afryce, nawet doświadczony chirurg ogólny potrzebuje nie mniej niż roku afrykańskiej praktyki. Dopiero wtedy, jak czasem opowiadam w żartach, do tytułu chirurga ogólnego można dodać tytuł chirurga uniwersalnego. Wielu kolegów po fachu wzruszy ramionami i powie, że to droga w przeciwnym kierunku do tej, którą podąża świat. Musiałbym im wówczas odpowiedzieć, że przy całej niedoskonałości warunków materialnych i technicznych, w jakich pracuję, daje to niezwykłą satysfakcję, a tzw. chirurgów uniwersalnych potrzebuje nadal trzy czwarte mieszkańców naszego globu".

Fragment z książki